W scenie początkowej, podczas gdy lekarze badają Johna Dunbara, osoba na łóżku to dubler Costnera. Kevin natomiast zagrał razem z producentem Jimem Wilsonem dwójkę lekarzy, a ich głosy zostały zdubbingowane.
Początkowo Johna Dunbara miał zagrać Viggo Mortensen.
Kevin Costner zastanawiał się nad obsadzeniem Marlona Brando w roli, którą zagrał potem Maury Chaykin.
Zanim Costner dołączył do obsady, do roli Dunbara producenci brali pod uwagę Toma Berengera.
Flaga, którą miał John Dunbar podczas spotkania z Indianami, była z innej epoki.
W kilku scenach widać obrożę na szyi jednego z wilków.
Spod kostiumu starca przy ognisku wystaje kołnierz współczesnej koszuli.
Trzy lecące ptaki, które w filmie zidentyfikowane zostają jako gęsi, to w rzeczywistości żurawie.
Podczas sceny w starym forcie widzimy gołębia. Jest to sierpówka, przedstawiciel euroazjatyckiego gatunku, który w tamtych czasach nie występował w Ameryce Północnej.
Gdy Stands With a Fist płacze, widać że rozmazuje się jej makijaż.
Koń Dunbara ma wypalony znak U.S. na swoim lewym boku. To jednak ulega zmianie w zależności od ujęcia - raz znak jest widoczny, innym razem w ogóle go nie ma.
Kawałek mięsa, który Dunbar oferuje wilkowi, zmienia swój kształt i wielkość przez cały czas trwania sceny.
Podczas polowania na bizony, gdy bizon odwraca się i zamierza zaatakować Indianina, który upadł, bizon ma kolczyk w nosie używany do hodowli zwierząt gospodarczych.
Po skończonym polowaniu, Wiatr We Włosach wycina wątrobę jednemu z bizonów trzymając ją w dwóch rękach. Następnie wstaje, żeby odgryźć kawałek, ale wątroba jest już mniejsza przynajmniej o połowę od początkowego rozmiaru. Kiedy daje ją Johnowi Dunbarowi, wątroba znów jest dramatycznie pomniejszona, ma inny kolor i kształt.
Kiedy Indianie z Sioux przychodzą, żeby ukraść Dunbar'owi konia, Dunbar wskakuje do wody (do pasa). Lecz gdy wychodzi na brzeg to widać ,że jego ubranie jest suche.
W scenie, kiedy Kevin Costner bawi się z wilkiem, mężczyzna najpierw leży na ziemi, a w następnym ujęciu (gdy kamera pokazuje Siuksów idących w jego stronę) - stoi.
Na początku sceny polowania na bizony wyraźnie słychać jak ktoś krzyczy "Here we go!", gdy kamera pokazuje Dunbara. Ścieżkę dźwiękową z tym błędem można usłyszeć w europejskiej, czterogodzinnej wersji filmu.
W czasie sceny polowania na bizony można dostrzec w oddali linie energetyczne.
Kiedy porucznik Dunbar po raz pierwszy spotyka Stands With A Fist rozpaczającą po stracie męża, długość jej włosów zmienia się z ujęcia na ujęcie.
W celu dodania filmowi realizmu, zatrudniono nauczycieli indiańskiego narzecza Lakota, którzy mieli za zadanie nauczyć aktorów języka Indian. Żeby ułatwić sobie pracę, nauczyciele pominęli aspekt rodzaju żeńskiego i męskiego. Kiedy native speakerzy Lakota obejrzeli ukończone dzieło z rozbawieniem odkryli, że mężczyźni mówią w tym filmie jak kobiety.
Zdjęcia do filmu zrealizowano w Parku Narodowym Badlands, nad rzeką Belle Fourche River, w Górach Czarnych, Rapid City, Fort Pierre i Interior (Dakota Południowa, USA), Jackson Hole i Jackson (Wyoming, USA) oraz w Hays (Kansas, USA).
Film kręcony był z zachowaniem kolejności scen (z wyjątkiem otwierających film ujęć wojny). Było to spowodowane pogodą i porami roku. Twórcy chcieli, aby pogoda korespondowała z wydarzeniami, gdyż wiele scen filmu toczy się na zewnątrz. Większość filmów nie jest kręconych w ten sposób.
W scenie, w której bizon szarżuje na małego Indianina, tak naprawdę biegnie w stronę ułożonych na ziemi ciastek.
Michael Blake początkowo zamierzał napisać historię w formie scenariusza. Został jednak przekonany przez Costnera i Jima Wilsona, że lepiej będzie, gdy najpierw napisze powieść. Chcieli być pewni, że historia zostanie opowiedziana w całości i nie zostanie ograniczona porzez różne normy narzucane na scenariusze. Drugim powodem było to, że książka lepiej sprzeda się jako powieść, niż jako scenariusz.
Dwa oswojone bawoły były własnością piosenkarza Neila Younga.
Z powodu przekroczenia budżetu Costner musiał sporo dołożyć z własnej kieszeni, aby pokryć 18 milionów dolarów kosztów produkcji. Jednak dzięki temu, po przekroczeniu przez film 100-milionowego dochodu, sam aktor zarobił ponad 40 mln.
W rankingu na sto niezapomnianych filmowych przebojów Amerykańskiego Instytutu Filmowego z okazji stulecia kina film zajął 75. miejsce. Wyniki rankingu opublikowano w 2001 roku.
Zdjęcia do filmu kręcono od 17 lipca do 21 listopada 1989 roku.