Owszem, lepszy od nowej ekranizacji, choć moim zdaniem niepotrzebnie dodali wątki od siebie, jak starania Kalego i rękę Mei i rozprawa z handlarzami niewolników w dżungli. Szkoda tylko, że nie wzięli do tego filmu psa rasy mastyf, tylko doga niemieckiego, i że zamiast słonia afrykańskiego wzięli indyjskiego. Pod względem zwierzęcej obsady akurat lepsza jest nowa ekranizacja, choć pod pozostałymi względami jest gorsza. Pominięto wiele scen.

Sienkiewicz moim zdaniem na siłę zrobił ze Stasia misjonarza i dobrze, że w obu filmach pominięto ten wątek. Jest zbyt ciężkostrawny.

Jak na film to dość wiernie się trzyma oryginału książkowego.

Sienkiewicz zrobił z Stasia nie misjonarza, lecz patriotę i Polaka oraz katolika - dzięki takim młodym Polska przetrwała. To bardzo cenna wartość książki, dzięki temu powieść nie podążyła w kierunku zbyt łatwej rozrywki, jak to bywało u znacznie słabszego literacko Verne'a, potrafiła być wychowawcza (słowo niemodne). Ten kurs komercjalizacji niestety dziś jest modny w filmie, bo filmy wysokobudżetowe kręci się, aby się sprzedały na całym świecie, więc po co czynić te dzieła złożonymi intelektualnie, to może zaszkodzić ich komercyjnej atrakcyjności i narazi na wykluczenie ich w wielu krajach. Ślesicki być może dlatego zamazał wyrazistość prawdziwego sienkiewiczowskiego Stasia, że podziałała peerelowska cenzura, nienawidziła ona katolicyzmu i zbyt tradycyjnego patriotyzmu. Niemniej można wyczuć ten wątek u Ślesickiego, zwłaszcza w dialogu Stasia z "prorokiem" i liderem muzułmańskim, gdy Polak odrzuca ofertę przyjęcia islamu, co nie jest dopowiedziane, ale wystarczająco jasne.